Co zrobić aby nie powtórzyło się kolejne Amber Gold?

 „Rzecz w tym, że nie ma w polskim systemie prawnym definicji instytucji parabankowej. Jeżeli, zgodnie z rekomendacjami KSF, ma nastąpić „zmiana regulacji prawnych dających organom państwa zwiększone kompetencje nad funkcjonowaniem parabanków” (rekomendacja 1), czy „zacieśnienie współpracy i wymiana informacji pomiędzy MF, NBP, KNF i UOKiK w zakresie identyfikacji podmiotów prowadzących działalność parabankową” (rekomendacja 5), to poprzedzone to musi zostać precyzyjnym zdefiniowaniem „podmiotu prowadzącego działalność parabankową”, czego niestety KSF nie rekomenduje. Tym bardziej, że w innej (3) rekomendacji KSF mowa jest nie o instytucji parabankowej, a o „instytucji oferującej usługi finansowe”. Trudno mieć jasność, o jakich instytucjach jest mowa w dokumencie KSF. Konfederacja Lewiatan obawia się, że tak sformułowane rekomendacje zaowocują niejasnymi, niejednoznacznymi regulacjami.

Postulujemy wprowadzenie jednoznacznego, czytelnego definicyjnego podziału między bankami, firmami pożyczkowymi (które według definicji KNF nie są parabankami - nie gromadzą depozytów i nie działają w oparciu o środki uzyskane od klientów) i parabankami,  które gromadzą depozyty oraz działalność prowadzą w oparciu o środki uzyskane od klientów, co jest właśnie przypadkiem Amber Gold. Każda z tych trzech grup instytucji powinna być objęta odpowiednimi do ryzyka, którym charakteryzuje się ich działalność, regulacjami i procedurami oraz nadzorem. Negatywnie wpływające na gospodarkę, szczególnie w okresie osłabienia gospodarczego, byłoby bowiem ograniczenie możliwości działania przedsiębiorstwom stricte pożyczkowym, które nie dysponują depozytami klientów.

Konfederacja Lewiatan uważa natomiast, że rekomendacja (3) dotycząca „wprowadzenia sankcji za brak aktualnego sprawozdania finansowego instytucji oferującej usługi finansowe w KRS…” (pod warunkiem zdefiniowania „instytucji oferującej usługi finansowe”) jest punktem wyjścia do uzdrowienia sytuacji. Uważamy za niedopuszczalną sytuację, w której instytucje finansowe nie publikują w przewidzianym czasie sprawozdań finansowych. Uważamy także, że niezbędne jest „podjęcie działań edukacyjnych dotyczących relacji klient-instytucja parabankowa…” (rekomendacja 7). Co więcej, uważamy, że wiedza ekonomiczna, w tym wiedza dotycząca finansów, jest w Polsce bardzo słaba i należy jak najszybciej wprowadzić do programów edukacyjnych na każdym poziomie zajęcia dotyczące tej problematyki, prowadzone w sposób nowoczesny, włączający uczących się w proces edukacji. W proces edukacji powinny się włączyć także media publiczne, jak również działające już na rynku finansowym instytucje – przede wszystkim banki i firmy pożyczkowe. Tym bardziej, że wiele z nich takie działania już podejmowało i podejmuje (np. Fundacja Kronenberga należąca do Banku Handlowego, program edukacyjny Banku BPH „ Domowe finanse” czy Provident m.in. z programem Akademia Rodzinnych Finansów).”